Ditmaal een afbeelding van de kansel. Maar wel vanuit bijzonder perspectief. U zult gemerkt hebben dat we de kansel deze weken niet gebruiken. Dat is geen toeval, de reden is ook niet dat het zo makkelijker is voor de camera. Nee, met een kansel moet je voorzichtig omspringen. In de vroege kerk was degene die preekte, meestal de bisschop/voorganger de enige die zat op een stoel, de gemeente stond. Nu is het veelal andersom. De prediker staat en de gemeente zit. Onze kansel onderstreept op een prachtige manier de ‘verhevenheid’ van het Woord. Het Woord komt van tegenover. Met Paulus: Wat het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord, wat in geen mensenhart is opgekomen… (1 Korintiërs 2,9). Het gaat niet zomaar om leeg geklets, zelfs niet om diepe gedachten. Nee het wordt ons aangereikt. Daarom ga je niet zomaar een kansel op en wordt die kansel bij ons alleen gebruikt voor de verkondiging in het kader van de Eredienst. Maar nu zien we de kansel van onderen met de blik naar het hemelse gewelf van de kerk. Wij horen het Woord in een stille tijd. Wie weet dat het ons raakt op geheel nieuwe wijze.
Tekst: Paul Wansink
Foto: Ilse de Deugd