Deze foto trekt onze blik naar boven naar de gewelven van onze kerk. Een prachtig, omgekeerd perspectief. Een soort van paradox. Als mens kijk je omhoog naar de hemel. Je verwacht – op een mooie dag – het azuurblauw. Maar deze blik trek omhoog en de hemel is gesloten. Of toch niet. Immers er is de wonderlijke lichtval van de gotiek. En er is het gewelf. Bewerkt door een kunstenaar, die wist dat bijna geen mens het scherp zou zien. Alsof daar ergens tussen hemel en aarde zich een geheim afspeelt. En zo is het ook. Onze blik omhoog wordt als het ware naar beneden ‘gestuurd’ maar nu wel verrijkt met het besef: daarboven is een geheim verborgen. In onze oren klinkt de vraag door van hemelvaart: Waarom staan jullie omhoog te kijken naar de hemel? (Handelingen 1,11).
Tekst: Paul Wansink
Foto: Ilse de Deugd